Defne dolusu gün

Bugün annen rahatsız olduğu ve hastanede kaldığı için anneannenlerde kaldın. Bir önceki gece annen rahatsızlığından dolayı bizde kaldı ama geceleyin 2 kez hastaneye gidilip gelindiği için sen ve ben (teyzen) hariç ev ahalisi genel olarak uykusuz kaldı. Bunun üstüne ertesi gün tüm gün annen hastanede kalınca sana bakma görevi anneannen ve bana kaldı. Malesef annen ilaç aldığı için anne sütü alamadın (malesef 3 gün daha alamayacağın haberini dedn getirdi ve bu haber üzerine anneannen ve ben şok olduk -yazdıklarımı okuyunca nedenini anlayacaksın-)ve bunun yerine ilk kez bebek maması almak durumda kaldın. Ama tüm gün sadece 5 kere alabildiğin bu mama yeme işlemi tüm günü dolduran 5 seanslı profesyonel bir işe dönüştü. Bu vesile ile senin ne kadar inatçı ve dirençli olduğunu test etmiş olduk. Küçücük bedeninle iki koca insanı tüm gün üzerine odakladın ve 5 ayrı seanstan oluşan ve 5 ayrı gün gibi uzun gelen bu tek bir günün konusu sadece mama yemen üzerine oldu. 1. mama yemende zorlandın, 2.sinde de zorlandın ama daha az zorladın. Bu gidişattan yola çıkarak 3,4,5. seansların kolay olacağını düşünmekle hata etmişiz. "Küçücük bebek hiç mi alışmaz, her seferinde mi aynı direnci gösterir?" şaşılacak durum doğrusu. Tam bir savaş gibi olan her mama seanslarımız, öncesinde 1 saatlik bir ağlama, biberonu itme, mamayı ağzında biriktirip dışarı atma gibi direnişlere ardından bithap düşen bedeninin mücadeleye kendini bırakmasıyla benim ellerimden (itiraf etmeliyim ki annemle beraber seni yorduk, ama mamayı verme aşamasında çevik davranan ve mamayı verme şerefine nail olan kişi ben oldum ve tabi buradan yola çıkarak çok güzel çocuk baktığım söylenilmeye başlandı. Ne kurnazım di mi :) ?)bineronu dudaklarınla kavraman ve kafaya dikerek mücadeleye yenik düşmenle son buldu. Uzun zamanıdır bu kadar fiziksel efor sarfettiğimi hatırlamıyorum. Neticede zor da olsa, yorulduktan sonra uykuya dalma aşamasında da olsa, karnın çok acıkmış da olsa bebek mamasını yemiş oldun ilk kez bugün.(12.06.09)